۱۳۸۸ آبان ۱, جمعه

Uzakta Kalan Ayak İzi.


Uzakta Kalan Ayak İzi.
Abdurrahman Deveci (Diyeci)
( Bu hikaye Kardeş kalemler Dergisinin 28. sayısında yayınlanmıştır)
Beni her görüşünde yaş dökerdin gözlerinden İdris Ağa! Yaşların gözlerinin altındaki kırışıklıklardan akardı. Ak düşen sakalını ıslatmadan eski gömleğin kolu ile silerdin sen onu. Sonra da beni üzmemek için zorla gülümsemeye çalışırdın. İçini dökerdin bana:
- Seni gördüğümde Abay Canım gelir gözümün önüne. Abay seni çok severdi. “İlyar beni hiç kırmazdı. İran’da tek bir dostum var, o da İlyar’dır.” derdi. Oğlum senden memnundu İlyarcığım. Onun tek arkadaşı sendin.
Sonra içten bir ah çekip: “Hey Abay Can!” derdin.
Başını sallardın, felekten yakınırmışçasına. O an ne diyeceğimi, seni nasıl sakinleştireceğimi bilemezdim. Lise öğrencisi toy bir gençtim ben. Yalnızca hüzünle sana bakmayı biliyordum. Sen kendi kendine sakinleşirdin. Elindeki ayakkabıyı dikmeye devam ederdin. Bilmiyorum neden, o zamanlar Afganistan’dan bu şehre gelen göçebelerin çoğu ayakkabı tamiri yapardı. Belki bu işi fazla masraf etmeden basit aletlerle kaldırım üzerlerinde yapabildiğinizden. Halk da sizin İranlı ayakkabı ustalarından daha az para aldığınızı görerek çoğunlukla ayakkabılarını size verirdi. »»»

۱۳۸۸ مهر ۱۰, جمعه

شعری برای ترکمن صحرا به زبان ترکی استانبولی

Türkmensahra

Türkmensahra güzel yurdum nerdesin?
Kışlarını yazlarını özledim
Uzak düştüm bugün güzel ilimden
Aydımları sazlarını özledim

Gök yüzünde turnaları uçarlar
Çöllerinden develeri geçerler
Gül kızları erkek görse kaçarlar
Kızlarının nazlarını özledim

Bin sanatlı annelerin parmağı
Erkekleri cömertliğin örneği
Türk ruhunun özenidir kaynağı
Mahtumukulu sözlerini özledim

Bensiz geçer düğünlerin, yasların
Ne durumda yakınlarım haslarım
Veda günü bana bakan dostların
Yaşa batan gözlerini özledim

Dr. A. Deveci